Het ervaringsverhaal van Ritske Kars

Met haar vwo-diploma op zak wist Ritske (44) vroeger nog niet goed wat ze wilde. Ze koos voor een studie Rechten en werkte vervolgens bijna twintig jaar in het bedrijfsleven als jurist en in directie-ondersteunende rollen. Na zoveel jaren op kantoor wilde ze graag een nieuw carrièrepad in slaan. Via de bank waar ze toen werkte, kon ze projectlessen geven op basisscholen tijdens ‘de week van het geld’. Dit beviel haar zo goed dat ze meteen wist dat ze hier meer mee wilde doen. Na een uitgebreid oriëntatieproces koos Ritske voor de flexibele deeltijdpabo aan Hogeschool Utrecht en hoopt na haar opleiding in het primair onderwijs aan de slag te gaan als leerkracht.  

Op mijn vorige werk had ik het niet meer naar mijn zin en viel ik uit met een burn-out. Ik wilde het bedrijfsleven achter me laten, maar wist nog niet wat mijn nieuwe roeping was. In de periode dat ik thuiszat ben ik veel mogelijkheden gaan onderzoeken op het internet. Het onderwijs kwam vaak voorbij en hoe meer ik erover las, hoe enthousiaster ik werd! Ik schreef mij in voor een voorlichtingsdag over het onderwijs bij de gemeente Amersfoort. Als onderdeel van die voorlichting kon je proeflesjes volgen bij verschillende scholen. Dat was heel inspirerend en gaf een goed beeld van de werksector. Ik volgde daarna ook de training ‘Zin in Lesgeven’, waar ik helemaal ondergedompeld werd in onderwijsland. Na die driedaagse training was ik zó enthousiast dat oriëntatie in de praktijk me een passende vervolgstap leek. 

Door alle informatiebijeenkomsten en trainingen was ik al goed ingelicht over de mogelijkheden. Nu wilde ik ook in de praktijk gaan ervaren wat nou echt bij mij past. Binnen het onderwijs zijn namelijk  zoveel verschillende sectoren, dat ik niet wist waar mijn voorkeur lag. Zo heb ik eerst een dagje meegelopen op een mbo-school. Dit leek mij in eerste instantie erg interessant omdat ik hier veel bezig zou zijn met kennisoverdracht vanuit mijn eigen discipline, maar door deze meeloopdag ontdekte ik dat de doelgroep toch niet bij mij past.  

Vervolgens heb ik ook met een aantal basisscholen contact opgenomen. Bij de eerste school die ik bezocht, twijfelde ik over of ik het wel zo leuk vond, maar bij de derde school voelde ik juist heel sterk dat ik dit moest gaan doen! Ik denk dat dit verschil deels aan de nieuwigheid lag, maar ook omdat ik ontdekte hoeveel verschillende type scholen er eigenlijk zijn. Ze hebben allemaal een uniek karakter, soms past het bij je en soms niet. Ook tussen trajecten heb ik nog getwijfeld. Een zij-instroomtraject leek me ook wel wat, maar dat voelde toch als een te grote sprong in het diepe.  

Tijdens mijn burn-out ben ik bij het Onderwijsloket terechtgekomen. Ik vond het heel fijn dat ik op de website ervaringen van anderen kon lezen omdat ik in die tijd nog niemand kende die de overstap naar het onderwijs had gemaakt. Ik was benieuwd wat andere mensen heeft gedreven om over te stappen, waar ze tegenaan liepen en waarom ze voor een bepaalde route kozen. Daarnaast heb ik een aantal webevents van het Onderwijsloket bijgewoond. Het was heel fijn om tijdens de events vragen te kunnen stellen aan ervaringsdeskundigen. Ook kon ik bij de adviseurs van het Onderwijsloket terecht met meer persoonlijke vragen over mijn overstap. Gesterkt door al deze informatie dacht ik op een gegeven moment: ik ga het gewoon doen! 

Ik vond de eerste weken best heftig! Ineens moest ik me weer helemaal onderdompelen in een studie, dat had ik al zeker twintig jaar niet meer gedaan. Ik leer veel over pedagogiek en didactiek, twee onderwerpen waar ik nog nooit eerder in mijn studies mee te maken heb gehad. Elke alinea die ik in een boek lees is voor mij nieuwe stof. Ook de eerste ervaringen op mijn stageschool zijn erg positief! Ik loop nu één dag in de week mee in groep 8. Het leuke vind ik dat alles wat ik op vrijdag tijdens de colleges leer, ik maandag direct in de praktijk kan toepassen. De docent die mij op school begeleidt, geeft me veel ruimte om zelf dingen te ontdekken. Aan het begin van de stageperiode vroeg hij al: ‘Zo, welke les ga jij volgende week geven?’.  

Het gaat dus allemaal in een flink tempo, maar ik kan niet anders zeggen dan dat het heel leuk is allemaal! Het lukt me al goed om een band op te bouwen met de leerlingen. De eerste keer dat ze ‘juf’ begonnen te roepen moest ik er nog wel aan wennen dat ze het tegen mij hadden. Ik merk dat ik helemaal opleef en dat deze overstap voor mij dus een goede keuze is geweest.