Joyce heeft een eerstegraads lesbevoegdheid om les te mogen geven in geschiedenis. In de tijd van haar afstuderen zag de banenmarkt in het onderwijs er anders uit dan op dit moment. In haar verhaal legt zij uit hoe het behalen van een dubbele bevoegdheid haar meer zekerheid zou kunnen geven om les te kunnen blijven geven. Joyce heeft op dit moment een bevoegdheid om les te mogen geven voor twee verschillende schoolvakken (een dubbele lesbevoegdheid).

Na het behalen van mijn eerstegraads lesbevoegdheid voor het vak Geschiedenis aan de Universiteit Utrecht waren er maar weinig banen in het onderwijs. Ik ben wel direct aan de slag gegaan als docent Geschiedenis en werd mentor van een 6vwo-klas, maar ik had daarnaast nog vier of vijf andere baantjes in en rond het onderwijs. De omvang van mijn baan als docent was zo klein, dat een tweede bevoegdheid mij meer zekerheid zou bieden.

Na een jaar geschiedenis te hebben gegeven was er helaas voor mij geen plek meer op de middelbare school. Daarom besloot ik hier toch nog een keer te solliciteren, maar dan op de functie docent Intercultureel Onderwijs (ICO) en hiermee hoopte ik in ieder geval binnenboord te blijven. De rector bood mij echter een baan als docent Duits aan. Na een jaar, waarin mijn werk zich uitbreidde, stelde ik voor de opleiding Docent Duits tweedegraads aan de Fontys in Tilburg te gaan volgen, zodat ik mijn bevoegdheid kon behalen.

Toen ik in 2014 begon kon ik bijna al mijn bijbaantjes opzeggen en kreeg ik een baan van 0,9FTE met daarin uren Duits, een mentoraat en… in het tweede half jaar een klas geschiedenis. Het behalen van een tweede bevoegdheid betekent gelukkig niet afscheid nemen van je eerste vak. Studeren aan een hogeschool is als je aan een universiteit bent afgestudeerd wel even wennen: voor het vak Duits zat ik in een kleine groep en moest ik iedere week huiswerk en verslagen maken. Aan de andere kant biedt een hogeschool enorm veel flexibiliteit aan de deeltijdstudent. Zo kon ik naast de 0,9FTE in versneld tempo mijn bevoegdheid behalen. Het kost behoorlijk wat planning en doorzettingsvermogen. Maar het levert veel op: ik heb een korte tijd in Berlijn gestudeerd, een groep nieuwe mensen leren kennen die allemaal in hetzelfde schuitje zitten, een tweede taal leren spreken, een tweede bevoegdheid behaald, hierdoor toch weer uren geschiedenis, maar ook een vast contract en uitbreiding naar schaal LC gekregen. En ik heb aan de Fontys de liefde van mijn leven ontmoet.

Het geven van Duits is een hele andere manier van lesgeven dan geschiedenis. Bij geschiedenis ben ik geneigd om vooral veel te vertellen. Omdat Duits natuurlijk communicatie met de leerlingen vereist, ben ik ook bij geschiedenis meer met leerlingen in gesprek en maak ik vaker gebruik van activerende opdrachten. Ik ben er een betere docent door geworden. Daarnaast weet ik nu natuurlijk toch net weer wat meer van de Duitse geschiedenis, organiseer ik uitstapjes naar Duitsland, begeleid ik stagiairs en maak vaker vakoverstijgende projecten. Tenslotte ben ik veel flexibeler en gemakkelijker inzetbaar geworden. Mijn uren verschuiven tussen geschiedenis, maatschappijleer en Duits, wat handig is voor het maken van lesverdelingen.

Ik ben kortom heel gelukkig dat ik deze sprong heb durven wagen. Het heeft zich in alle opzichten geloond.