Het ervaringsverhaal van Dragana Erić

Ongeveer een jaar geleden besloot Dragana Erić (42) het roer volledig om te gooien en docent Nederlands te worden! Voorheen werkte ze ruim 20 jaar in de logistiek, waar ze ooit inrolde via een vakantiebaantje. Dat is destijds nooit een bewuste keuze geweest, maar het gevolg van een samenloop aan omstandigheden. De overstap naar het onderwijs voelt wél als een bewuste keuze. Momenteel volgt Dragana de lerarenopleiding tot tweedegraads bevoegd Nederlands docent bij de NCOI en verheugt ze zich om voor de klas te staan.

Een paar jaar geleden heb ik een burn-out gehad en zodoende ben ik terecht gekomen in een traject waar met mij meegedacht werd over beroepen die beter bij me passen. Uit dit traject bleek dat mijn voorkeuren en wensen goed aansloten bij het onderwijs. Ik had hier zelf nog nooit over nagedacht, maar na deze uitslag heeft het idee mij nooit meer losgelaten. Hoe langer ik erover dacht, hoe meer het verlangen om les te geven groeide.

Enkele redenen dat ik in het onderwijs ben gaan werken zijn het bijdragen aan de maatschappij en het benutten van mijn eigen talenten. In de stad waar ik woon wordt vaak geklaagd over hangjongeren. Als echte aanpakker ben ik liever onderdeel van een oplossing dan van het probleem. Ik ben ervan overtuigd dat jongeren met een beetje extra steun en motivatie het beste uit zichzelf kunnen halen. Door het inzetten van mijn eigen talent voor taal en enthousiasme voor de doelgroep, hoop ik het verschil te kunnen maken in het leven van de leerlingen.

Om een eerste indruk van mijn mogelijkheden te krijgen heb ik in het begin van mijn oriëntatieproces veel informatie over het onderwijs opgezocht op internet. Vervolgens heb ik een meeloopdag geregeld op een middelbare school. Een dagje meekijken in de praktijk hielp me echt om een beter beeld te krijgen van hoe een schooldag eruit ziet en hoe een les in elkaar zit. Voor mijzelf was het inmiddels een tijdje geleden dat ik in de schoolbanken had gezeten. Dus een inkijkje krijgen in hoe het nu gaat in een klaslokaal heeft mij veel helderheid opgeleverd.

Nadat het voor mij zeker was dat ik de overstap wilde gaan maken, heb ik contact gezocht met een aantal opleiders. Om een nog beter beeld te krijgen van welke routes er mogelijk zijn en welke ervaringen andere overstappers hebben gehad, heb ik een aantal webevents bijgewoond (onder andere die van het Onderwijsloket).

Ik kon bij het Onderwijsloket terecht met alle vragen die ik had over mijn overstap naar het onderwijs. De informatie die ik kreeg was erg nuttig en bruikbaar. Een goed voorbeeld hiervan is de mogelijkheid om een PDG-traject te doorlopen. Deze route kende ik nog niet en daardoor kreeg ik echt het gevoel dat er met me mee werd gedacht. Uiteindelijk heb ik zelf besloten om een tweedegraads lerarenopleiding te gaan volgen omdat dit beter bij mij paste. Door even met iemand samen te kijken naar mijn mogelijkheden heb ik een goed beeld kunnen vormen van alle opleidingsmogelijkheden, zelfs van opleidingen die ik dus nog helemaal niet kende!

Ik loop momenteel overdag stage op een mbo-instelling en ’s avonds volg ik de lessen voor mijn opleiding. Alles is nog heel nieuw en ik moet nog veel informatie verwerken, toch ga ik iedere dag met een grote glimlach naar mijn stage! De interactie met leerlingen vind ik nu al ontzettend leuk en ik vind het opbouwen van een band met mijn leerlingen echt prachtig. In deze fase van hun opleiding kunnen ze wel wat extra aandacht gebruiken en ik vind het dan ook belangrijk om leerlingen meer mee te geven dan alleen de informatie die ze nodig hebben om hun examen te halen.

Leerlingen moeten ongeacht hun achtergrond of persoonlijke situatie in een veilige omgeving kunnen leren. Ik heb in mijn eerste lessen dan ook heel duidelijk verteld dat leerlingen bij mij terecht kunnen met problemen en dat ik er altijd voor ze zal zijn, hoe groot of klein het probleem ook is. Het is namelijk niet zo vanzelfsprekend dat ouders betrokken zijn bij het leven van hun kind. Toen ik op school zat konden mijn ouders mij namelijk ook moeilijk ondersteunen doordat er een taalbarrière was. Ik vind het dan ook erg belangrijk om stil te staan bij ouderbetrokkenheid in het onderwijs en dit meer te stimuleren.